ျပန္ထလာတဲ့ အေရအတြက္ဟာ လဲက်သြားတဲ့ အေရအတြက္ထက္ တစ္ၾကိမ္ပိုခဲ့ရင္ ေအာင္ျမင္ျပီ။

၁၉၅၀ ခုႏွစ္က အမ်ဳိးသမီး ေရကူးခ်န္ပီယံ တဦးသည္ ကမၻာေပၚတြင္ ပထမဦးဆံုး အဂၤလိပ္ပင္လယ္ ေရလက္ၾကားကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ကူးေသာ ခ်န္ပီယံ ျဖစ္လိုခဲ့သည္။ သူ၏ဆႏၵအတိုင္း သမိုင္းတြင္ တင္က်န္ခဲ့ေစရန္ ျပင္ဆင္ ေလ့က်င့္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထို ျဖတ္ကူးမည့္ ေန႔တြင္ သူသည္ မိမိကုိယ္ကို ယံုၾကည္မွုအျပည့္ျဖင့္ သတင္းေထာက္ႏွင့္ ပရိသတ္မ်ား၏ ေရွ႔ေမွာက္တြင္ပင္ ပင္လယ္ထဲသို႔ ခုန္ခ်ျပီး အဂၤလန္ ဖက္သို႔ ဦးတည္ျပီး ကူးခတ္ခဲ့သည္။ ကူးစတြင္ ရာသီဥတုမွာ အလြန္သာယာခဲ့သည္။သူသည္ မိမိ၏ ပန္းတိုင္ရွိရာသို႔ အားသြန္ခြန္စိုက္ ကူးခတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အဂၤလန္ႏွင့္ နီးလာေသာအခါ ပင္လယ္ျပင္သည္ ျမဴမ်ားျဖင့္ အုံ႔ဆိုင္းသြားခဲ့သည္။ မိမိ၏ေရွ႔ လက္တစ္ဆန္႔တြင္ပင္ ဘာမွ မျမင္ရေလာက္ေအာင္ ျမဴမ်ား ထူထပ္လာခဲ့သည္။ အေျပာက်ယ္ေသာ ပင္လယ္ျပင္တြင္ သူသည္ ဦးတည္ရာ ေပ်ာက္ေနခဲ့သည္။ ပန္းတိုင္၏ အကြာအေ၀းကို သူ မခန္႔မွန္းႏိုင္ဘဲ ရွိေနခဲ့သည္။ ကူးခတ္ရင္း သူ လက္ပန္းက်လာခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးလက္လြတ္လိုက္ျပီျဖစ္ ေၾကာင့္ သူ ေၾကညာလိုက္သည္။ အသက္ကယ္ေလွမ်ား သူအား လာေရာက္ ဆယ္ယူမွ ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔ မီတာ ၁၀၀သာ လိုေတာ့ေၾကာင္း သူ သတိျပဳမိလိုက္သည္။ ပရိသတ္မ်ားက ပန္းတိုင္ေရာက္ခါနီးမွ လက္ လြတ္လိုက္သည္ကို ႏွေျမတသ ျဖစ္ေနၾကသည္။“ျမဴအံု႔ေနတာ ကြ်န္မရဲ႔ ဆင္ျခင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔ မီတာ ၁၀၀ပဲ လိုေတာ့တယ္ ဆိုတာ ကြ်န္မသိခဲ့ရင္ ပန္းတိုင္ေရာက္တဲ့ အထိ ကြ်န္မ အားမေလွ်ာ့ဘဲ ကူးခဲ့ပါတယ္” ဟု ပရိသတ္ႏွင့္ သတင္းေထာက္ မ်ားအား ေျပာခဲ့သည္။ ဇဲြလံုလ မေလ်ာ့ဘဲ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ အထိ ေတာင့္ခိုင္ႏိုင္သူအတြက္ ေနာက္ဆံုး ရလဒ္က ေအာင္ျမင္ျခင္းပါ။

အမ ႏုိင္းႏုိင္းစေန ၏ပို႕စ္မွကူးယူေဖာ္ၿပအပ္ပါသည္။